Roczny cykl się zamyka. Zwalczanie tego szkodnika najlepiej rozpocząć pod koniec kwietnia lub na początku maja. Wtedy opryskujemy drzewo po raz pierwszy. Zabieg ponawiamy, gdy pojawią się larwy. Stosujemy jeden z preparatów: Telesfor 100 EC (w stężeniu 0,05%), Confidor 200 SL (0,08%) lub Decis 2,5 EC (0, 05%).Gatunek: Na różanecznikach występuje mączlik różanecznikowy (łac. Dialeurodes chittendeni). Jest to pluskwiak równoskrzydły należący do rodziny mączlikowatych. Objawy: Larwy oraz osobniki dorosłe żerują na dolnej stronie liści. Wysysając soki roślinne powodują powstawanie żółtych, mozaikowatych przebarwień widocznych na górnej stronie liści. Osobniki dorosłe, które przypominają wyglądem „białe muszki”, można spotkać na spodzie liści. Uskrzydlone mączliki po poruszeniu rośliny bardzo szybko wzbijają się w powietrze. Z czasem cały liść może żółknąć i zasychać. Mączliki wydzielają kleistą spadź, na której rozwijają się czarne grzyby sadzakowe. Grzyby pokrywając powierzchnię liści zmniejszają powierzchnię asymilacyjną. Rośliny zaatakowane przez mączlika mogą mieć zaburzony rozwój i kwitnienie. Wygląd szkodnika: Mączlik różanecznikowy jest bardzo podobny wyglądem do mączlika szklarniowego. Z wyglądu przypomina „białą muszkę”, a to za sprawą mlecznobiałych skrzydełek. Owad ten jest wielkości 1,2 mm i koloru żółtego. Larwy mączlika szklarniowego są płaskie, koloru żółtozielonego i w przeciwieństwie do mączlika szklarniowego nie posiadają charakterystycznych woskowych wyrostków. Występują 3 stadia larwalne, z czego ostatnie to tzw. puparium. Zapobieganie i zwalczanie: Systematyczne sprawdzanie dolnej strony liści, pozwoli bardzo szybko zareagować w sytuacji wystąpienia szkodnika. Naturalne preparaty na bazie olejów roślinnych pokrywając larwy mączlików przyczyniają się do odcięcia dostępu powietrza, co skutkuje ograniczeniem populacji szkodnika. Po zaobserwowaniu mączlików, wykonujemy oprysk środkiem ochrony roślin. Najlepiej jest stosować naprzemiennie różne preparaty, bo szkodniki te mogą nabyć odporność na daną substancję aktywną. Dodatkowo nie ma pewności, czy kwasy tłuszczowe obecne w maślaku zwyczajnym i innych gatunkach wchłaniają się w jelitach równie dobrze, jak te pochodzące na przykład ze zbóż. Węglowodany zawarte w maślakach Węglowodany obecne w maślaku zwyczajnym i innych grzybach to przede wszystkim polisacharydy, czyli cukry złożone.
Wielu z nas ma w domu nieproszonych gości. Niewielkie, białe, brązowe lub beżowe robaczki kurzowe żyją sobie w zakamarkach naszych mieszkań. Mają po kilka milimetrów długości i
Ulubione grzyby: Borowik sosnowy oczywiście. Lokalizacja: Stąporków. Pochwalony: 232 razy. autor: johnny » 2012-10-15, 19:40. claner1 pisze: Ogólnie grzyby są zdrowe ale zaiwania po nich niezliczona ilość mini robaczków. Nie zaiwaniają, a podskakują.To najprawdopodobniej są skoczogonki, smakosze grzybów. Zajrzyj w ten temat na
Robaki przecinki to są owady, które w okresie letnim przysparzają nam nie lada zmartwień. Te małe czarne robaki nie tylko szkodzą naszym roślinom, ale także przenoszą wirusy, bakterie i grzyby chorobotwórcze. Osiadają na ludzkiej skórze powodując swędzenie i potrafią niszczyć znajdujące się w domu sprzęty. Wiosna i lato to jedne z ulubionych pór roku wielu z nas. Ciepła pogoda i świecące słońce są jednak okupione także licznymi minusami, w tym owadami, które przysparzają nam nie lada zmartwień. Należą do nich nie tylko komary, ale i robaki przecinki, znane także jako wciornastki. Małe czarne robaczki – co to są robaki przecinki? Pod hasłem “przecinki robaki” kryje się aż 5 000 gatunków owadów. W większości są to stworzenia roślinożerne, jednak mogą żywić się także larwami innych stworzeń. Wciornastki, czyli robaki przecinki to są szkodniki, które przysparzają nam najwięcej zmartwień letnią porą. Wszystko za sprawą ich szkodliwego wpływu na rośliny – spożywając tkankę roślinną niszczą florę, a dodatkowo przenoszą wirusy i bakterie, które powodują jej choroby. Ponadto, małe robaki wciornastki siadają na spoconej, wilgotnej ludzkiej skórze, co powoduje swędzenie, i bywa bardzo uciążliwe. Owady te są najczęściej czarne, choć mogą mieć także kolor półprzezroczysty biały, żółty lub brązowy. Bardzo trudno je dostrzec gołym okiem gdyż mają kilka milimetrów. Co robią małe czarne robaki? Jak szkodzą robaki przecinki? Małe robaczki przecinki stanowią zagrożenie przede wszystkim dla roślin. Jak szkodzą robaki przecinki? Wciornastki często powodują zahamowanie ich rozwoju, uszkodzenia liści i kwiatów (np. przebarwienia). Oczywiście, niektóre uprawy są bardziej podatne na żerowanie tych robaków, a także przenoszone przez nie wirusy i bakterie (np. wirusa brązowej plamistości pomidora). Szkodniki często są przenoszone do domu na zaatakowanej roślinie, przez co opanowują pozostałą znajdującą się w domu florę. Mogą także wchodzić pomiędzy przestrzenie w matrycy np. ekranów telewizorów, co prowadzi do uszkodzeń sprzętu. Jak wykryć obecność przecinków w domu? Po małych, bladych plamkach na liściach domowych roślin. Najlepiej jednak przeprowadzić test białej kartki, którą podsuwamy pod liście i potrząsamy delikatnie nimi, gałęzią lub kwiatami. Wciornastki powinny wówczas spaść na kartkę, gdzie są najlepiej widoczne. Czarne robaczki przecinki – skąd się biorą? Wciornastki to przede wszystkim szkodniki roślin, dlatego najczęściej spotykamy je w okolicach pól i upraw. Robaki przecinki są stworzeniami, które żywią się sokami z liści, źdźbeł oraz pochew liściowych i kłosów, dlatego znajdujemy je także przy zieleńcach. Wzmożona aktywność wciornastek jest związana z okresem dojrzewania zbóż – po żniwach jest ich więc znacznie mniej. Co odstrasza muszki przecinki? Istnieje kilka sposobów na te owady. Co odstrasza muszki przecinki? Przede wszystkim wilgoć. Aby pozbyć się tych owadów warto w domu utrzymywać wysoką wilgotność – np. przez rozkładanie wilgotnych ręczników. Możemy również kłaść mokry ręcznik na kaloryferze znajdującym się w pobliżu naszych doniczek. Kolejnym sposobem na pozbycie się szkodników są częste kąpiele domowej flory lub przecieranie jej mokrymi chusteczkami, ponieważ wciornastki często tam przesiadują. Na szczególną uwagę zasługują liście – warto przecierać je także od spodu, gdyż to właśnie na liściach najchętniej przesiadują wciornastki. Mycie należy wykonywać przynajmniej dwa razy dziennie – pamiętaj jednak o odpowiednim zabezpieczeniu gleby folią, gdyż nadmiar wody może doprowadzić do gnicia korzeni. Do wody możemy dodać odrobinę mydła lub ząbek czosnku – taka kuracja powinna zabić wszystkie robaki przecinki i odżywić nasze rośliny. Jeżeli robaki zaatakowały już nasze rośliny warto upewnić się, czy są dla nich szkodliwe – być może nie ma potrzeby podejmowania jakichkolwiek działań. Niektóre wciornastki likwidują bowiem owady powodujące szkody, więc ich obecność będzie pożyteczna. Jeżeli jednak wystąpiły zmiany chorobowe w naszych uprawach, warto zgłosić się do laboratorium badania roślin. Tam fachowcy sprawdzą jaki patogen jest odpowiedzialny za szkody i zasugerują dalsze kroki. Najczęściej jest to zakup specjalistycznych preparatów chemicznych, dzięki którym nasze zielone akcesoria – przy regularnym spryskiwaniu – powinny wydobrzeć, a robaki zniknąć na dobre. Zapobieganie robakom przecinkom – profilaktyka Walka z wciornastkami opiera się przede wszystkim na przewidywaniu – warto więc zapobiegać pojawieniu się szkodników. W tym celu stosuje się różne metody (z których chemiczne środki owadobójcze są ostatecznością), w tym: lepiące pułapki na owady, odblaskowe ściółki, osłony roślin czy też przycinanie ich uszkodzonych fragmentów w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się owadów. Czy robaki przecinki są groźne? Wiele osób zastanawia się czy robaki przecinki są groźne. Dla człowieka – nie, choć wywołują irytujące łaskotanie. Pełzając po skórze i włosach potrafią wyprowadzić z równowagi nawet osoby o mocnych nerwach. Nie wolno jednak zapominać, że u osób uczulonych na ślinę lub inne wydzieliny owadów robaki mogą wywołać reakcję alergiczną. Można więc uznać, że wciornastki nie są groźne dla człowieka, jednak w niektórych regionach Polski uprzykrzają życie równie mocno co komary i mrówki. Choć robaki te są dość mocno uciążliwe, powodują swędzenie i podrażnienie skóry, nie zagrażają bezpośrednio naszemu zdrowiu. Na uporczywe swędzenie i podrażnienia można stosować dostępne bez recepty środki po ukąszeniu owadów albo maść przeciwświądową. Wciornastki są jednak groźne dla flory – przenosząc różnego rodzaju grzyby, bakterie i wirusy prowadzą do chorób, a w konsekwencji obumarcia upraw. Przecinki robaki i nie tylko – uważaj! Lato to okres, który dostarcza nam wiele przyjemności dzięki ciepłej i pięknej pogodzie, jednak wraz z nadejściem wspaniałej pogody pojawiają się także mniej pożądani goście – owady i stworzenia, które dostarczają nam z kolei wielu zmartwień. Komary, kleszcze czy właśnie robaki przecinki skutecznie utrudniają radość z pięknej pogody oraz innych uroków lata. Warto więc wyposażyć się w preparaty na ugryzienia i swędzenie, oraz stosować rozszerzoną profilaktykę w celu zapobiegania pojawienia się nieproszonych lokatorów w domu – sprawdź! Loading...
Nieprawidłowe przechowywanie żywności może przyciągać czarne duże robaki w domu, np. mole spożywcze. Upewnij się, że żywność jest przechowywana w zamykanych szczelnie pojemnikach. Dotyczy to szczególnie suchych produktów, takich jak mąka, płatki śniadaniowe czy kasze. Unikać również należy pozostawiania na dłuższy czas
Czerwone robaki w domu - Zmorsznik czerwony Zmorsznik czerwony jest szkodnikiem drewna żerującym w drewnie zawilgoconym i nadpsutym przez grzyby. Gdzie występuje zmorsznik czerwony Zmorsznik czerwony występuje w Europie i na Syberii. W Polsce spotykany jest on głównie w drzewostanach sosnowych. Rzadziej pojawia się on w innych drzewostanach iglastych. Jakie drewno atakuje zmorsznik czerwony Żerowanie zmorsznika czerwonego odbywa się w martwym drewnie drzew iglastych. Przede wszystkim są to pniaki i leżanina. Żerowanie zmorsznika czerwonego może odbywać się również w wkopanych w ziemie lub stykających się z nią elementach konstrukcji drewnianych takich jak wieże przeciwpożarowe, słupy i legary. Najczęściej atakowane przez zmorsznika czerwonego jest drewno zagrzybione, które zostało ścięte co najmniej dwa lata wcześniej. Często zdarza się, że zmorsznik czerwony zasiedla drewno silnie zawilgocone, które w chwili zasiedlania go przez zmorsznika nie zostało jeszcze porażone przez grzyby na przykład pale mostowe. Minimalna wilgotność drewna przy której może odbywać się rozwój larw zmorsznika czerwonego wynosi 20 %. Biologia szkodnika, czyli jak wygląda zmorsznik czerwony Osobniki dorosłe zmorsznika czerwonego mają od 10 do 21 milimetrów długości. Pokrywy zmorsznika czerwonego są lekko ukośnie wycięte na końcu. Wystaje spod nich zewnętrzny koniec. Rozróżnienie od siebie samców i samic zmorszników czerwonych jest bardzo proste ponieważ różnią się one pomiędzy sobą ubarwieniem. Przedplecze samców jest czarne podczas gdy ich pokrywy żóżłte lub żółtobrunatne. Sporadycznie zdarza się, że kolor pokryw samców jest bliski czarnemu. Przedplecze samic jest czerwone, choć sporadycznie zdarza się, że jest ono żółtobrunatne. Pokrywy samic są zawsze czerwone. Samice rozpoznać można również po końcówce pokładełka wystającej poza odwłok. Rójka zmorsznika czerwonego Rójka zmorsznika czerwonego odbywa się za dnia. Trwa ona od czerwca do września. Intensywność rójki największa jest podczas dni w których temperatura powietrza jest najwyższa. Pojedyncza samica może zmorsznika czerwonego może złożyć do 700 jaj. Składane są one przez nią w szparach w drewnie. Mogą być one składane pojedynczo lub po kilka sztuk. Jaja zmorsznika czerwonego są zółtawe, gładkie i wydłużone. Ich wymiary to 1 na 0,5 milimetra. Po kilkunastu dniach wylęgają się z nich larwy. Larwy zmorsznika czerwonego Larwy zmorsznika czerwonego są żółtawe lub białe. Osiągają do 35 milimetrów długości. Ich głowa jest wyraźnie wyodrębniona. Szerokość głowy larw zmorsznika czerwonego jest mniejsza od przedplecza. Na górnej stronie obie części puszki głowowej stykają się ze sobą. Przedplecze lśniące i gładkie. W części nasadowej jest ono zabarwione na żółto. Na pierwszych siedmiu pierścieniach odwłoka znajdują się poduszki ruchowe. Składają się one z dwóch poprzecznych rzędów brodawek, które otoczone są przez dwa owalne również złożone z brodawek pierścienie. Na siódmym pierścieniu odwłoka układ brodawek jest inny. Znajduje się na nim tylko jeden pierścień i pojedynczy rząd brodawek. Początkowo żerowanie larw odbywa się w bielastej części drewna. Dopiero później przenosi się ono również do części twardzielowej. Chodniki drążone przez larwy zmorsznika czerwonego mają owalny przekrój. Wypełnione są one mieszanka składającą się z ekskrementów, wiórków i mączki drzewnej. Wygląd ekskrementów zmienia się wraz z rozwojem larw zmorsznika czerwonego. W przypadku młodych larw zmorsznika czerwonego mają one kształt walcowaty, a w przypadku larw starszych stają się one bardziej kuliste. Na końcu chodnika drążonego przez larwy zmorsznika czerwonego znajduje się kolebka poczwarkowa. Znajduje się ona na głębokości wynoszącej od 5 do 20 milimetrów pod powierzchnią drewna. Zazwyczaj kolebki te położone są równolegle do powierzchni drewna. Wymiary kolebek to 25 na 6 na 12 milimetrów. Pomiędzy chodnikiem, a kolebką znajduje się ścianka złożona z grubych wiórków. Poczwarki zmorsznika czerwonego są białe z żółtawym odcieniem. Mają one od 15 do 22 milimetrów długości. Na końcu odwłoka poczwarki zmorsznika czerwonego znajdują się szeroko rozstawione, parzyste kolce. Na ósmym tergicie jej odwłoka znajduje się poprzeczny rząd w skład którego wchodzi od 4 do 8 kolców. Stadium poczwarki zmorsznika czerwonego trwa od dwóch do trzech tygodni. Po przeobrażeniu się osobniki dorosłe jeszcze przez tydzień przebywają wewnątrz kolebki poczwarkowej. Po tygodniu opuszczają one przez wygryzione przez siebie koliste otwory wylotowe o średnicy wynoszącej od 4 do 8 milimetrów. Cykl rozwojowy zmorsznika czerwonego trwa od 2 do 3 lat. W wyjątkowo sprzyjających warunkach rozwój zmorsznika czerwonego może trwać rok. Zniszczenia drewna powodowane przez zmorsznika czerwonego Zmorsznik czerwony znacząco skraca okres użytkowania drewnianych konstrukcji w których odbywa się jego żerowanie.Kuracja przeciwpasożytnicza na robaki ludzkie każdego gatunku. Sposób przygotowania: Niewielką garść kurek bardzo dokładnie przepłukać pod bieżącą wodą, osuszyć, drobno pokroić, aby otrzymać ilość o zawartości dwóch – trzech łyżek stołowych. Pokrojone kurki wsypać do słoika (200ml), zalać 150ml wódki i zakręcić Robaki w owocach jagodowych – jak się ich pozbyć? Wielkość i jakość plonu zależą w dużym stopniu od zdrowotności roślin. Jeszcze więcej wiedzy w naszych poradnikach. Sprawdź te pozycje w sklepie: Ochrona roślin – dr Hanna Legutowska Ochrona drzew i krzewów iglastych Ślimaki – prof. S. Ignatowicz Znaczne pogorszenie wielkości i jakości plonu następuje na skutek żerowania szkodników. Szczególnie nieprzyjazne dla ogrodnika są szkodniki powodujące robaczywienie owoców. W tym artykule opiszemy jak postępować, gdy pojawią się robaki w owocach jagodowych. Robaki w owocach jagodowych – kistnik malinowca w malinach Owoce te często są uszkadzane przez kremowobiałe larwy chrząszcza kistnika malinowca. Chrząszcze są rudobrązowe, długości 4 mm. Wychodzą z gleby zwykle w końcówce kwietnia i początkach maja. Żerują na liściach, robiąc charakterystyczne podłużne otwory z nierównymi brzegami, a potem na pąkach i kwiatach. Na przełomie maja i czerwca składają jaja w kwiatach i zawiązkach owoców. Po kilku dniach wylęgają się larwy, powodujące zasadnicze szkody. Dorastanie larw zbiega się z czerwienieniem malin letnich. Dorosłe larwy opuszczają dojrzewające owoce, spadają na glebę, gdzie przechodzą dalszy rozwój i już jako chrząszcze, pozostają do wiosny. Co robić? Aby ograniczyć liczebność kistnika warto przed kwitnieniem malin strząsać chrząszcze na płachtę lub tackę albo wywiesić białe pułapki lepowe Podczas zbiorów osobno zbierać i niszczyć owoce z larwami, aby zminimalizować przemieszczanie się ich do gleby w celu dokończenia rozwoju Można również całkowicie wyeliminować szkodnika, uprawiając odmiany owocujące od sierpnia na rocznych pędach (maliny jesienne, powtarzające), które nie są przez niego uszkadzane Robaki w owocach jagodowych – muszka plamoskrzydła Owoce jagodowe (jagody, maliny, jeżyny, borówki, truskawki, poziomki, porzeczki, agrest, winogrona, świdośliwa) mogą być uszkadzane przez larwy zawleczonego do naszego kraju inwazyjnego gatunku – muszki plamoskrzydłej (Drosophila suzuki). Jest ona podobna do muszki owocówki, ale jej szkodliwość jest dużo większa, gdyż atakuje zdrowe/świeże owoce. Wśród krzewów stanowi zagrożenie dla malin, jeżyn, truskawek, borówek, porzeczek i aronii. Zimują osobniki dorosłe, w ściółce i resztkach roślinnych. Wylatują wczesną wiosną, gdy temp. przekroczy 5°C. Składają do dojrzewających owoców jaja – od jednego do kilku, a jedna samica może złożyć nawet 300 jaj. Powodują robaczywienie owoców, zapadanie się i rozkład miąższu, owoce stają się miękkie i ulegają rozkładowi. Szacuje się, że rocznie w naszym kraju muszka ta może wytwarzać od 3 do 7 pokoleń. Muszka plamoskrzydła – co robić? Obecność tej muszki sprawdza się za pomocą pułapek, a tylko wczesne wykrycie pozwoli na podjęcie działań ograniczających jej liczebność W ogródku najlepszym sposobem walki jest profilaktyka. Konieczne jest częste zbieranie wszystkich owoców z krzewów, także przejrzałych, gnijących oraz opadłych na ziemię, aby nie przyciągały much, do których samice chętnie składają jaja W praktyce stosuje się szczelne przykrywanie krzewów gęstą siatką ochronną (0,6 mm), która uniemożliwia przedostanie się owadów do roślin oraz oprysk roślin wodnym roztworem kaolinu. Osad powstający po odparowaniu wody stanowi ochronę mechaniczną i utrudnia składanie samicom jaj Domowej produkcji pułapka do odławiania muszki z substancją wabiącą (200 ml octu jabłkowego, 50 ml wina czerwonego, 2 krople detergentu) Polecamy lekturę artykułów w tematyce szkodników i walki z nimi: Co zjada bukszpany? Biologiczne zwalczanie szkodników glebowych Robaki na korzeniach truskawek Inni czytali również: Rośliny jagodowe – najlepsze odmiany Malina czarna – warto ją posadzić i jeść jej owoce Maliny – odmiany i uprawa Krzewy owocowe łatwe w uprawie Zegar biologiczny przyrody Opaski na drzewa – sposób na owocówki jabłkóweczki i śliwkóweczki Źródło: miesięcznik „Mój Ogródek” Fot. 0B072.